អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានព្រមានថាពិភពលោកនឹងជួបប្រទះនឹងសីតុណ្ហភាពក្ដៅខ្លាំង ដែលអាចជាប់ជាកំណត់ត្រាថ្មីមួយនៅរយៈពេល ៥ ឆ្នាំខាងមុខ ដោយសីតុណ្ហភាពទំនងជានឹងកើនឡើងលើសពី ១,៥ អង្សាសេពោលគឺលើសពីកម្រិតសីតុណ្ហភាពគិតជាមធ្យមនៅមុនសម័យបដិវត្តន៍ឧស្សាហកម្ម (១៨៥០-១៩០០)។ យោងតាមការស្រាវជ្រាវរបស់អង្គការឧតុនិយមពិភពលោកឬហៅកាត់ថា WMO បានឱ្យដឹងថា ការបំបែកកំណត់ត្រា ១,៥ អង្សាសេអាចនឹងមានផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងណាស់។
កន្លងមកក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីស ស្ដីពីអាកាសធាតុឆ្នាំ ២០១៥ ប្រទេសនានាបានសន្យារក្សាសីតុណ្ហភាពពិភពលោកមិនឱ្យខ្ពស់ជាង ១,៥ អង្សាសេ ធៀបទៅនឹងកម្រិតសីតុណ្ហភាពមុនសម័យបដិវត្តន៍ឧស្សាហកម្មនោះទេ។
ការប្ដេជ្ញានេះបានកើតមានឡើងបន្ទាប់ពីអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញថា ប្រសិនបើកម្តៅលើសពីកម្រិត ១,៥ អង្សាសេ នោះនឹងធ្វើឱ្យមានមហន្តរាយនិងផលប៉ះពាល់កាន់តែខ្លាំងឡើង។
លោកសាស្ត្រាចារ្យ ភេថឺរី តា ឡាស (Petteri Taalas) អគ្គលេខាធិការនៃ WMO បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «របាយការណ៍នេះមិនមានន័យថាសីតុណ្ហភាពនឹងលើស ពី ១,៥ អង្សាសេជាអចិន្រៃ្តយ៍ដែលបានបញ្ជាក់នៅក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីសនោះទេ ប៉ុន្តែវាសំដៅទៅលើកម្ដៅរយៈពេលវែង ដោយប្រើប្រាស់រយៈពេលច្រើនឆ្នាំទៀត។ យ៉ាងណាក៏ដោយ WMO កំពុងព្រមានយើងថាយើងនឹងមិនអាចធ្វើបានតាមការប្ដេជ្ញាចិត្តក្នុងការរក្សាឱ្យបាននៅក្រោម ១,៥ អង្សាសេបានទេ»។
ជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ សីតុណ្ហភាពជាមធ្យមនៅលើផ្ទៃផែនដី មិនធ្លាប់លើសពីកម្រិត ១,៥ អង្សាសេនោះទេ។ មធ្យមភាគខ្ពស់បំផុតក្នុងឆ្នាំមុនគឺ ១,២៨ អង្សាសេ។ យ៉ាងណាមិញ របាយការណ៍ដែលបានចេញផ្សាយកាលពីថ្ងៃពុធបានរកឃើញថា វាពិតជាអាចទៅរួចពោលគឺរហូតដល់ទៅ ៦៦% នៃការឈានដល់លើសពីកម្រិត ១,៥ អង្សាសេយ៉ាងហោចណាស់ក៏មានមួយឆ្នាំណាមួយដែលស្ថិតនៅចន្លោះ ឆ្នាំ ២០២៣ ដល់ឆ្នាំ ២០២៧។
រលកកម្តៅថ្មីៗនេះ បានបំបែកកំណត់ត្រាសីតុណ្ហភាពទូទាំងពិភពលោកហើយការបង្ហាញពីសីតុណ្ហភាពកម្រិតខ្ពស់ទាំងនេះគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្តើមប៉ុណ្ណោះ។
អគ្គលេខាធិការអង្គការឧតុនិយមពិភពលោក លោក ភេថឺរី តាឡាសបានសង្កត់ធ្ងន់លើផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរនៃនិន្នាការរលកកម្ដៅនេះរួមមានដូចជាផលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពសន្តិសុខស្បៀងការគ្រប់គ្រងទឹកនិងបរិស្ថានជាដើម។ លោកក៏បានផ្ដល់ជាដំបូន្មានថា វាពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់ ក្នុងការត្រៀមខ្លួនសម្រាប់បញ្ហាប្រឈមទាំងនេះ។
ជាក់ស្ដែង តំបន់អាក់ទិក កំពុងជួបប្រទះនឹងការឡើងកម្ដៅខ្លាំងបើប្រៀបធៀបទៅនឹងតំបន់ផ្សេងទៀតនៅលើពិភពលោក។ បាតុភូតនេះបានរួមចំណែកផ្ដល់ផលប៉ះពាល់ដល់ការព្យាករទឹកភ្លៀងនៅក្នុងតំបន់ដូចជាព្រៃអាម៉ាហ្សូនអាមេរិកកណ្តាលអូស្ត្រាលី និងឥណ្ឌូនេស៊ីជាដើម។ជាពិសេសព្រៃអាម៉ាហ្សូន កំពុងប្រឈមនឹងហានិភ័យនៃការផ្លាស់ប្តូរពីព្រៃដែលមានទឹកភ្លៀងសំណើម ទៅជាព្រៃដែលរីងស្ងួតហួតហែងដោយសារតែកម្ដៅមានការកើនឡើងខ្លាំងនិងការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើ។ម្យ៉ាងវិញទៀតក្នុងរយៈពេល ៥ ឆ្នាំខាងមុខភ្លៀងធ្លាក់លើសពីកម្រិតមធ្យមត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងកើតមាននៅតំបន់ភាគខាងជើងនៃទ្វីបអឺរ៉ុបអាឡាស្កាភាគខាងជើងស៊ីបេរី និងតំបន់សាហេល (Sahel)។
ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ២០២៣ ដល់ឆ្នាំ ២០២៧ សីតុណ្ហភាពជុំវិញផែនដីត្រូវបានគេព្យាករថានឹងស្ថិតនៅចន្លោះពី ១,១ ទៅ ១,៨ អង្សាសេដែលនេះគឺលើសពីមធ្យមភាគសីតុណ្ហភាពកាលពីមុនសម័យបដិវត្តន៍ឧស្សាហកម្មដែលជាទូទៅត្រូវបានគេគិតចាប់ពីឆ្នាំ ១៨៥០ ដល់ឆ្នាំ ១៩០០។នៅឆ្នាំ ២០១៥ កិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីសដែលបានធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណងរក្សាកំណើនសីតុណ្ហភាពពិភពលោកជាអតិបរមា ២ អង្សាសេហើយបណ្ដាប្រទេសទាំងអស់ក៏បានប្ដេជ្ញាខិតខំប្រឹងប្រែង ធ្វើយ៉ាងណារក្សាឱ្យស្ថិតនៅក្រោម ១,៥ អង្សាសេ។ ប៉ុន្តែរហូតមកទល់ពេលនេះ គ្មានការរំពឹងទុកណាមួយដែលថានឹងអាចរក្សាបានត្រឹម កម្រិត ១,៥ អង្សាសេក្នុងរយៈពេល ៥ ឆ្នាំខាងមុខនោះទេ។
នៅខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២៣ ខាងមុខនេះរដ្ឋាភិបាលនានានឹងជួប ប្រជុំ គ្នា ក្នុងកិច្ចប្រជុំកំពូលស្ដីពីអាកាសធាតុរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ឬហៅកាត់ថា COP 28។ វេទិកានេះ គឺជាកន្លែងដែលបណ្ដាប្រទេសនានាធ្វើការវាយតម្លៃអំពីវឌ្ឍនភាពឆ្ពោះទៅ រកការសម្រេចបាននូវគោលដៅនៃកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីសឆ្នាំ ២០១៥។ ការវាយតម្លៃនេះទំនងជានឹងបង្ហាញថា ពិភពលោកហាក់នៅឆ្ងាយពីគោលដៅកាត់បន្ថយការបំភាយឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ចំនួន ៤៣% ក្នុងទសវត្សរ៍នេះដើម្បីអាចរក្សាសីតុណ្ហភាពឱ្យស្ថិតនៅក្រោម ១,៥ អង្សាសេបាន៕
